เหตุการณ์ระทึกขวัญในวันแรกการเดินทางของนักเรียนทุนรัฐบาลญี่ปุ่น

บทความนี้
เป็นเรื่องราวหลังจากที่ผู้เขียนเดินทางมาถึง
สถานีรถไฟ Rokko (Kobe)
เพื่อเดินทางไปหอพัก

แต่ระหว่างการเดินทางไปยังหอพัก
เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น …

แค่ลากกระเป๋าเดินทางไปหอ
มันจะมีเรื่องราวอะไรให้ตื่นเต้นหวาดเสียวหรือไม่
ติดตามอ่านกันได้เลย

หมายเหตุ : เรื่องในบทความเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ประสบการณ์จริงของผู้เขียน

ความเดิมตอนที่แล้ว

“เดินทางไปประเทศญี่ปุ่น” ในฐานะนักเรียนทุนรัฐบาลญี่ปุ่น ประสบการณ์การเดินทางไปประเทศญี่ปุ่นในฐานะทุนรัฐบาลญี่ปุ่น วันแรกจะเป็นอย่างไรติดตามอ่านได้ในบทความนี้

หน้าสถานี Rokko

นั่งรถไฟสาย Hankyu มาจาก สถานีUmeda (Osaka)
ไปยังสถานี Rokko

ในขบวนรถไฟคงมีแค่เราคนเดียวที่ลากกระเป๋าเดินทางใบเทอะทะขวางโลกแบบนี้ในเวลาช่วงเช้า ๆ

พอมาถึงสถานี Rokko
จุดมุ่งหมายถัดไป คือ
หาที่ขึ้รถบัสไปยังป้าย “Gomou Tenjin”
ซึ่งเป็นป้ายที่อยู่ห่างกับที่ปัจจุบัน 7-8 ป้าย (15 นาที)

มองไปรอบ ๆ หาป้ายรถบัส
มีคนพลุกพล่าน คนส่วนใหญ่ในบริเวณ
คาดว่าจะเป็นแม่บ้านมาจับจ่ายซื้อของ
เนื่องจากใต้สถานีมีซูเปอร์มาร์เก็ต

เหล่าแม่บ้านทั้งหลายคงจะซื้อข้าวของ
มาไว้ทำอาหารตอนเย็นกัน

ว่าแล้วเรายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่มาญี่ปุ่น
แต่คงยังไม่กิน เพราะถ้ายังไม่ถึงที่พอพัก
ทำให้รู้สึกไม่สบายใจเท่าไร

จึงตัดสินใจว่าถึงหอพัก เก็บของเสร็จ
ค่อยออกมาเดินสำรวจพื้นที่ แล้วหาอะไรกินจะดีกว่า

หาจุดขึ้นรถบัส

จากที่กวาดตาดูบริเวณรอบ ๆ มีจุดขึ้นรถบัสอยู่ 3 จุด

แน่นอนว่าเราไม่รู้ว่าจะต้องไปขึ้นตรงจุดไหน
แต่ไม่อยากเดินไปสำรวจ
เพราะไม่อยากลากกระเป๋าเดินทางที่หนัก

ตัดสินใจที่จะถามคนที่ผ่านไปผ่านมาแถวนั้นเอา

พบบุคคลที่เหมาะในการถามพอดีคือ “คนแจกใบปลิว“

ถามหาป้ายรถบัสที่ไป “Gomou Tenjin”

ก่อนอื่น เราต้องไปรับใบปลิวจากที่เขาแจกก่อน
จะได้เป็นการเปิดบทสนทนาได้อย่างไม่เคอะเขิน

อ่าน เนื้อหาใบปลิว
มึความว่า
เป็นการเชิญชวนจ่ากองค์กร XXX
ซึ่งมีการจัดกิจกรรมโชว์ดนตรีและปาร์ตี้ BBQ
ในช่วงสุดสัปดาห์

เอาล่ะ It’s My Turn ตาของข้าในการถามทางแล้ว
“จุดขึ้นรถบัสไปยังป้าย Gomou Tenjin
ต้องรอขึ้นบัสป้ายไหน”

แต่ ปรากฎว่าคนแจกใบปลิวเองก็ไม่ได้เป็นคนในพื้นที่
คาดว่าเป็นนักเรียนต่างชาติทางเอเชียแต่ไม่ใช่ไทย

เลยไม่แน่ใจว่าต้องไปขึ้นตรงจุดไหน

โอเคไม่เป็นไร
คุยกันไปเรื่อยเปื่อยสักพัก
เริ่มใกล้เวลาในการกินข้าวเที่ยง

ระหว่างที่สนทนากัน
มีผู้หญิงอายุคาดว่า 30 ปลาย ๆ
ได้เข้ามาทักทายกับคนแจกใบปลิว

ทั้งคู่รู้จักกันและ หญิงคนนี้เป็นคนญี่ปุ่น

คิดว่าถามทางกับหญิงคนนี้
คงจะได้รู้แล้วว่าต้องขึ้นรถบัสตรงไหน

พอลองถามดูหญิงคนนี้

ก็ ได้คำตอบแล้วว่า
“จุดขึ้นรถบัสไปยังป้าย Gomou Tenjin
ต้องรอขึ้นบัสป้ายไหน”

เย้ ถึงหอพักได้อย่างปลอดภัยแล้วละคราวนี้

เดินทางไปหอ ?

พอรู้แล้วว่าขึ้นรถบัสตรงไหน
ว่าจะไปรอบัสที่ป้าย
คนญี่ปุ่นชวนไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน

บอกว่าพาไปกินข้าวเที่ยงอยู่ไม่ไกลจากสถานี
เราเองหิว
คิดว่าไปกินข้าวแป๊ปเดียวคงไม่เป็นไร

อีกอย่าง
ถือโอกาสจะได้พูดคุย
ได้ฟังเรื่องราวแปลก ๆ อะไรจากคนญี่ปุ่น
หรือ นักเรียนต่างชาติก็เป็นได้

จึงได้ตอบรับคำชวนไปกินข้าวด้วยกัน

ไปกินข้าว

เดินไปได้ 5-10 นาที
ถึงที่หมาย
เป็นอาคารสำนักงานอะไรบางอย่าง
เราไม่ได้มาร้านอาหารกันหรอกหรือ ?

แต่ก็เอาเถอะ
เข้าอาคารไปก่อนละกัน

เข้ามาในอาคารจะเป็นที่ถอดรองเท้าก่อน
ค่อยเดินเข้าไปด้านในห้องซึ่งเป็นห้องครัว ?

พอเข้ามาในห้องครัว
มองไปรอบ ๆ
มีอ่างล้างจาน ตู้เย็น
กลางห้องมีโต๊ะขนาดใหญ่ นั่งได้ 6-8 คน

บนโต๊ะมีตะกร้าขนม
ข้าวเกรียบเซมเบ้ญี่ปุ่น และส้มสองสามลูก

ทางขวาเหมือนมีห้องเรียน
เห็นได้เนื่องจากเป็นหน้าต่างกระจกใส
มองเห็นห้องได้ ในห้องก็มองเห็นห้องครัว ?

ด้านหน้ามีประตูอีกประตูเข้าไปด้านในได้อีก

สำรวจคร่าว ๆ เสร็จ
คนญี่ปุ่นเชิญให้นั่งอยู่ตรงห้องครัวรอก่อน

รออาหาร

คนญี่ปุ่นคนนั้น เตรียมข้าวข้องสำหรับทำอาหารอยู่

ระหว่างที่รออาหารอยู่กับ
คุยเล่นกับนักเรียนต่างชาติที่แจกใบปลิวไปสักพั้ก

มีเหล่าคุณป้า 2-3 คนออกมาจากห้องด้านหน้า
เข้ามาที่ห้องครัว
ได้มาทักทายถามสารทุกข์สุขดิบ

เหล่าคุณป้าได้อธิบายถึงสถานที่แห่งนี้ว่า
“เป็นที่เรียนพิเศษให้เด็กๆ เรียนภาษาต่างประเทศ
เรียนดนตรี เป็นศุนย์รวมคนต่างชาติ

Kentar

อ๋อ เลยให้นักเรียนจีนไปแจกใบปลิว BBQ งานแสดงดนตรีนี้เอง

สักพัก คุณป้า 1 คน เดินไปห้องข้างใน
เพื่อไปหยิบหนังสืออะไรบางอย่าง

หนังสือที่เอามาเป็นหนังสือเล็ก ๆ
มีขนาดเท่าฝ่ามือมีความหนาเท่านิ้วก้อย

เป็นหนังสือเกี่ยวกับ
พระเจ้า ข้างในมีบทสวดต่าง ๆ ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน

คุณป้านั้นหยิบเอามาหลายเล่มมาแจกให้กับทุกคนทั้งโต๊ะ

ชักเริ่มทะแม่ง ๆ

แจกหนักสือ ถือครบกันทุกคน

เหล่าคุณป้าได้เริ่มท่องบทสวด
และอธิบายที่มาที่ไปของเทพอะไรสักอย่างให้ฟังว่า

“มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่บาปหนามาก
ต้องทำการสร้างบุญ บลา ๆ “

คุณป่าท่านหนึ่งได้อธิบายเสริมว่า
ที่แห่งนี้ นอกจากเป็นสถานที่เรียนต่างแล้ว
ยังเป็นที่สำหรับช่วยเหลือ
หรือสนับสนุนมวลมนุษย์ที่บาปหนาทั้งหลาย
ให้สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสันติสุข …

“การที่เราได้พบกับในวันนี้
เป็นโชตชะตาอันยิ่งใหญ่ที่ถูกลิขิตไว้
เรามาฉลองให้กับการได้พบปะกับในครั้งนี้กันดีกว่า”

เหล่าคุณป้าสวดบทอะไรบางอย่าง

“โอว ชูวว เยียส โอวว
โอว ชูวว เยียส โอวว
โอว ชูวว เยียส โอวว”
(สามจบ)

คงจะเป็นคำบทแสดงความยินดีละมั้ง

ต่อมาเหล่าคุณป้าขอให้เราอ่านบทสวดเพื่อสร้างบุญ

ต่อให้ไม่ได้รู้สึกอยากอ่าน
แต่ “เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม”

ถ้าไม่อ่าน เดี๋ยวมีปัญหาแน่ ๆ

เวลาอ่านแต่ละบทเสร็จ
เหล่าคุณป้าก็จะพูดตาม ราวกับว่าเราเป็นผู้นำสวด

อ่านไปสักพักจบสองสามหน้า

ในที่สุด อาหารก็มา !

อาหารมาแล้ว

ในที่สุดอาหารก็มา
อาหารที่ทำคือ
ยากิโซบะญี่ปุ่น
หน้าตาดูดีเลยทีเดียว

ทุกคนเก็บหน้าสือและจัดโต๊ะ
พูดว่า “Itadaki masu” พร้อมกัน เริ่มกินอาหาร

รสชาติเรียบง่าย ไม่มัน ไม่เค็ม
ด้วยความหิวในตอนนี้คงจะกินอะไรก็อร่อย

ระหว่างการกินอาหาร การสนทนาเป็นเรื่องปกติ
ไม่ได้ล้างสมองเป็นพิเศษ

ถือว่าสบายใจไปเปราะหนึ่ง

แต่ทว่ากินเสร็จ
เขาเชิญให้ไปทำพิธีอะไรบางอย่าง
เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่าจะได้เป็นครอบครัวเดียวกัน …

เตรียมพร้อมสำหรับพิธี ?

คุณป้าเล่าว่า
พิธีนี้เป็นพิธีสำหรับการชำระล้างสิ่งไม่ดี
หรือ มลทินออกมาก่อนที่จะเข้ามาเป็นครอบครัวเดียวกัน (ลัทธิล้างสมองแห่งนี้)

โดยมีชุดจัดเตรียวไว้ให้เป็นชุดแขนขายาวสีดำให้เราเปลี่ยน

พิธีจะทำอยู่ในห้องด้านในของห้องครัว
เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ เหมือนเป็นห้องสัมมนา

ตรงมุมที่อยู่ในมุมอับของห้องมีวัตถุอะไรบางอย่าง

พิธี ?

ห้องน้ำในการเปลี่ยนชุด
อยู่ด้านข้างพอเปลี่ยนชุดที่เขาจัดเตรียมในห้องน้ำเสร็จ

มุมขวาบนในภาพตรงตัว XXX ซึ่งเป็นวัตถุที่อยู่ในมุมอับคือ “อ่างอาบน้ำ” ขนาดธรรมดาสำหรับแช่ 1 คน

เป็นอ่างอาบน้ำสำหรับประกอบพิธีชำระล้าง
มีการเปิดน้ำน้ำอุ่นใส่เพื่อไม่ให้หนาว

ไม่นึกเลยว่าการเดินทางวันแรก
จะต้องมาแช่น้ำทำพิธีอะไรแบบนี้

ได้แต่ทำใจทำตามน้ำไป
จะได้ออกไปจากที่แห่งนี้โดยเร็ว

จึงได้ลงไปแช่น้ำไปพักหนึ่ง

ระหว่างที่แช่เหล่าคุณป้าสวดอะไรบางอย่าง

เสร็จสิ้นพิธี ?

พอแช่เสร็จ ออกมาเปลี่ยนชุดเรียบร้อย ได้อย่างปลอดภัย เหล่าคุณป้าและคณะต่างพากันยินดี

เอาล่ะได้เวลาเดินทางต่อแล้วละมั้ง

“สุดสัปดาห์มาปาร์ตี้ BBQ ให้ได้นะ”
คุณป้ากล่าวพร้อมกับขอ ID Line เอาไว้ติดต่อ
ก็ต้องให้ไปก่อน ค่อย Block ทีหลัง

ออกจากตึกเรียบร้อย

แต่คุณป้าบอกว่าจะอาสาไปส่งที่หอพัก

ตัดสินใจที่จะให้คุณป้าไปส่ง
เพราะว่ากระเป๋าเดินทางหนัก

ลัทธิล้างสมองโดยทั่วไปในช่วงแรก ๆ
คงจะไม่ทำอะไรมาก
การล้างสมองต้องใช้เวลา

ดังนั้นคงจะเดินทางไปหอพักได้อย่างปลอดภัย …

เดินทางไปหอพัก

รถคุณป้าเป็นรถขนาดเล็ก 4 ที่นั่งทั่วไปแบบสไตล์ญี่ปุ่น

การเดินทางไปหอครั้งนี้เดินทางกัน 3 คน
คุณป้า นักเรียนจีนและ ผู้เขียน

นั่งรถประมาณ 5 นาทีถึงบริเวณป้าย Gomou Tenjin
ซึ่งเป็นป้ายรถบัสใกล้กับหอพัก

รู้สึกอึ้งกับเส้นทางจากป้ายรถบัสไปหอพัก
เนื่องจากเป็นเนินชันขึ้นภูเขาโดยมีระยะทางกว่า 200 เมตร

ไม่อยากนึกสภาพ
ต้องมาลากกระเป๋าเดินทางที่หนักมาขึ้นเขา ต้องตายแหง ๆ

ถือว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้ก็มีความโชคดี
ที่มีคนมาส่งที่หอพัก

ถึงหอพักอย่างปลอดภัย

“เจอกันที่ปาร์ตี้ มีอะไรเดือดร้อนอะไรบอกมาได้เลย”
คุณป้าและนักเรียนบอกลา

“ขอบคุณสำหรับอาหารและขอบคุณที่มาส่งครับ”

เป็นอันจบการเดินทางมาหอในวันแรก

วันต่อมา มีการติดต่อมาจากคุณป้าว่า
“เป็นยังไงบ้าง” เชิญมาที่อาคารแห่งนั้นที่ทานข้าวร่วมกัน

ไม่ได้ตอบอะไรเป็นพิเศษ
กดบล็อกเพื่อนโดยไม่ลังเล

หวังว่าจะไม่ได้มาดักรอหน้าหอพักละกัน

สรุป

การเดินทางดูเหมือนจะไม่มีอะไร
แต่อาจมีอะไรเกิดขึ้นก็ได้
ขึ้นอยู่กับการกระทำของตัวเองและโชคชะตาในตอนนั้น

อย่างไรก็ตาม อย่าไปไหนกับคนแปลกหน้า ดีที่สุด ฮ่า ๆ